Functional Recovery and Mobility After Inpatient Rehabilitation of Ischemic and Hemorrhagic Stroke

No clue if this has any use at all for survivors, but it is 47 pages long. Using Brunnstrom stages is pretty useless for discrimination of recovery successes.

Functional Recovery and Mobility After Inpatient Rehabilitation of Ischemic and Hemorrhagic Stroke

Aim: To compare the level of independence in daily activities and level of mobility between admission to inpatient rehabilitation and discharge of patients with history of intracerebral hemorrhage and cerebral infarction.

Methods: Patients with first-ever stroke admitted to inpatient rehabilitation program were included in this study. Patients were separated into 2 groups as ischemic and hemorrhagic based on neuroradiologic assessments. Level of independence in daily activities was evaluated by Barthel index, mobility status was evaluated by, Rivermead Mobility Index, motor performance was evaluated by Brunnstrom states of motor recovery during hospital admission and discharge.

Results: Two-hundred patients were included. 140 cases of cerebral infarct and 60 cases had cerebral hemorrhage. Mean age of the patients in hemorrhagic group was significantly lower than mean age of patients with ischemic lesions (p = 0.003).

Comparison of two groups did not reveal significant differences in Barthel and Rivermead Mobility Index scores on both admission and discharge. The most frequent risk factor in both groups was hypertension. The frequency of ischemic heart diseasewas significantly higher in ischemic group than hemorrhagic group (p < 0.001).

Conclusion: The etiology of stroke did not have major effect on the duration of rehabilitation or level of functional activity of pa­tients.

And in Turkish:

Amaç: İntraserebral kanama ve serebral infarkt hikayesi olan hastaların rehabilitasyon servisine yatış ve taburculuk arasındaki günlük aktivite sırasındaki bağımsızlık ve mobilite seviyelerinin karşılaştırılmasıdır.

Yöntem: Bu çalışmaya rehabilitasyon servisine yatırılmış olan ilk defa inme geçiren hastalar alınmıştır. Hastalar, nöroradyolojik değerlendirmeler baz alınarak iskemik ve hemorajik olmak üzere 2 gruba ayrılmıştır. Günlük aktiviteler sırasındaki bağımsızlık seviyesi Barthel indeksi ile, mobilite durumu Rivermead Mobilite indeksi ile, motor performans hastaneye yatış ve taburculukta bakılan Brunnstrom motor iyileşme evreleri ile değerlendirilmiştir.

Sonuçlar: Serebral infarkt olan 140 kişi ve serebral kanama olan 60 kişi olmak üzere toplam 200 hasta çalışmaya dahil edilmiştir.

Hemorajik gruptaki ortalama yaş, iskemik gruptaki ortalama yaşa göre belirgin ölçüde daha düşüktür (p=0.003). İki grup arasındaki karşılaştırma yatış ve taburculuk sırasında hesaplanan Barthel ve Rivermead Mobilte indeks skorları arasında önemli bir fark göstermemiştir. İki grupta da en sık risk faktörü hipertansiyondur. İskemik grupta, iskemik kalp hastalıkları sıklığı hemorajik gruba göre belirgin oranda yüksektir (p < 0.001).

Tartışma: Bu çalışmanın sonucuna göre, inmenin etiyolojisi, rehabilitasyon süresi veya hastaların fonksiyonel aktiviteleri üzerinde büyük bir etkiye sahip değildir.